A nie da się taniej? No proszę… I tak te zdjęcia są już zrobione… I Święta są zaraz! I dzieci chore. I… No wiem, że umowa, ale może jednak jakiś rabacik?

No właśnie. Kto nigdy nie usłyszał niczego w ten deseń, ten może naprawdę czuć się wyjątkowo. A co odpowiadać na takie pytania? Jak reagować?

Podejścia są różne. Dla wielu osób takie negocjacje są prawdziwym wyzwaniem. I mimo tego, że nie chcą obniżać swoich cen, to czasem pojawia się brak argumentów, lub wiary w samego siebie 😉

 

Zadaliśmy więc to samo pytanie różnym fotografom. Dziecięcym, ślubnym. Osobom, które „siedzą w branży”. Tym razem to my, Zalamo, postawiliśmy się w roli klienta. I nawet dostaliśmy zgodę na opublikowanie dla Was odpowiedzi. A więc… Co usłyszy klient negocjujący? Ktoś kto podważa zasadność ceny i chce zapłacić mniej, dostać więcej?

Olivia Batorska: Ale właśnie po to mam Zalamo żeby mnie nie stawiać w takiej niezręcznej sytuacji jak teraz. Bo dzięki zalamo każdy wybiera tyle zdjęć ile chce, na ile go stać i ile mu się podoba. Poza tym to by było bardzo nie fair w stosunku do moich stałych klientów, którzy odwiedzają mnie nawet po 5- 8 razy w roku, biorą dużo zdjęć i nigdy o żadne rabaty nie proszą.

Barbara Gepert: Ceny są ostateczne, ale mogę zaoferować mini pakiet. Jest tańszy, ale też zaznaczam dużo uboższy i tylko w studio.
Inaczej w sytuacji, gdy ktoś pyta po wyborze, wtedy jeśli wybrał naprawdę dużo to dorzucam jakiś gratis.

Asia Górka: Nie mam takiego zwyczaju. Szanuję swoją pracę i swój czas. A stałych klientów wynagradzam za lojalność w inny sposób. Poza tym, gdybym teraz dała rabat, to właśnie wobec tych stałych klientów byłoby nie fair i źle bym się z tym czuła…

Magdalena Margas: Jeśli klient chce się targować jest to dla mnie sygnał, że może nie do końca rozumie moją ofertę i nie rozumie, ile tak naprawdę dostaje w cenie sesji. Nie pozycjonuję się na taniego fotografa, ale na profesjonalnego fotografa i takie relacje staram się z klientem budować.  Jestem w stanie coś zaproponować jak np podwojenie odbitek papierowych z sesji ( jest to dla mnie znikomy koszt ), lub max 2 ujęcia więcej w ramach sesji. Nie zmieniam nigdy ceny sesji, ale potrafię negocjować co ta cena ma zawierać. Zawsze podkreślam swoje mocne strony, które wiem że różnią mnie od konkurencji. Ale nigdy moją mocną stroną nie była i nie będzie tania wycena mojej pracy.

Ania Grochal: Czy cena podlega negocjacji? Oczywiście! To ja w takim razie chcę 1500 za tą sesję. W końcu negocjować mogą dwie strony, prawda?
Zdarzyło się też, że klient już po sesji dzwonił do mnie, że zdjęcia super i oni by dobrali więcej, ale cena ich blokuje… To usłyszał: Panie, ja nissanowi tez tak mówiłam w salonie, ale nie podziałało… dalej jeżdżę fordem!

Czarek Rajkowski: Czarek w sumie nic nie odpowiada. Próby negocjacji ceny wywołują nagły atak śmiechu. A gdy donośne „Buahahahaha” ustaje to klient cóż… Zdecydowanie nie wraca do tematu wiedząc już, że podana cena to cena ostateczna.

 

A co odpowiadają inni?
Grzegorz Malinowski: Zależy od klienta, bo jeżeli jest to komercja to klient ma pewien budżet i gdy wyceniam zlecenie, to na początku pytam w jakim budżecie się poruszamy. To ułatwia sprawę. Jasne, że czasem wycenia się sesję, a klient odpisuje, że „musimy zejść z ceny, bo jakoś trzeba się dopasować”. To normalne w działce komercyjnej, ale jeżeli propozycja klienta schodzi poniżej naszych oczekiwań to po prostu się odmawia.
Zupełnie inaczej jest z klientem indywidualnym. Tutaj nie ma negocjacji. Jeżeli chodzi o sesje, czy też repo ślubne, sesje indywidualne, rodzinne itp to sprawa jest prosta. Odpowiadamy że nikomu nie udzielamy rabatów i ucina się temat. Bez dodatkowego komentarza.
Tak samo, gdy klient siedzi  już w studio, rozmawiamy np o pakiecie ślubnym i pyta czy może liczyć na rabat, to pojawia się krótka odpowiedz: nie, oferta jest tak skalkulowana że nie ma możliwości udzielenia rabatu.  Ale… Trzeba wiedzieć skąd się te ceny nasze wzięły i samemu być ich pewnym.

A na koniec parę słów od kolejnego fotografa. O pewności swoich cen właśnie 🙂

Tomasz Tołłoczko: Ustalenie ceny za swoje usługi to jedno z najtrudniejszych zadań z jakimi przyszło mi się spotkać w branży fotograficznej. Początkowo jest tak, że każdy sprzęt który ma pomóc w byciu bardziej profesjonalnym wydaje się niedostępny ze względu na swoją cenę, a jednocześnie (przynajmniej dla mnie tak było) jakość usług, którą proponowałem była tak niska, że ciężko było brać za to konkretne pieniądze. W moim przypadku było tak, że kiedy zaczynałem pracować jako fotograf, byłem już ojcem 2 dzieci, a wkrótce miałem mieć ich 3, więc za każde zlecenie musiałem brać cokolwiek żeby w ostatecznym rozrachunku moje wyjście z domu, opłacało się w jakikolwiek sposób. Z czasem zleceń było coraz więcej i to właśnie czas stał się wyznacznikiem tego, ile warta jest moja praca. W sytuacji w której wychodziłem z domu, a potem wracałem tylko po to, żeby kolejne godziny siedzieć przy komputerze i kompletnie nie mieć kontaktu z rodziną, to właśnie czas stał się wyznacznikiem tego, ile moja usługa powinna kosztować. Jeśli za swoją pracę nie jestem w stanie zarobić tyle pieniędzy, żeby utrzymać rodzinę to albo muszę myśleć o innej pracy albo naturalną sprawą, jest to żeby ceny podnosić do swojego statusu.
Kolejnym aspektem jest sprzęt. Jeżeli chcę wykonywać swoje usługi profesjonalnie, i nazywać się fotografem profesjonalnym, oznacza to że muszę korzystać z takiego sprzętu, który na to mi pozwoli i nie będzie mnie ograniczał w żadnym stopniu. Zatem jeżeli mam problem z matematyką i nie potrafię wyliczyć ile potrzebuję zarobić, żeby na taki sprzęt było mnie stać, a tak było w moim przypadku, to muszę wziąć kredyt.  Rata za całość będzie wtedy moim wyznacznikiem tego, ile muszę zarabiać żeby co miesiąc było mnie stać na spłatę. Jeżeli fotografia jest moim jedynym źródłem utrzymania, a w dzisiejszych czasach jest to jedyny wyznacznik tego czy ktoś jest fotografem zawodowym czy hobbystą, to muszę zarabiać tyle, żeby nie tylko było mnie stać na przeżycie, ale również zapewnienie owej klasy sprzętu i oprogramowania.